Φίλοι και φίλες, είναι μια πραγματικά πολύ ιδιαίτερη στιγμή για εμένα, βλέπω εδώ εκδότες μου, διευθυντές μου, αρχισυντάκτες μου. Είμαι και εγώ παιδί της «Απογευματινής» και με λυπεί και εμένα το γεγονός ότι η «Απογευματινή» δεν κυκλοφορεί πια.
Είναι δύσκολοι καιροί και όντως η κρίση χτύπησε το χώρο των ΜΜΕ χειρότερα από κάθε άλλο τομέα του οικονομικού μας γίγνεσθαι. Υπάρχουν, όμως, εξηγήσεις. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι το φυσιολογικό έσοδο, νόμιμο, το σωστό ενός Μέσου Ενημέρωσης είναι η διαφημιστική δαπάνη και η πρώτη δαπάνη που συρρικνώνεται, που περικόπτεται, σε μια εποχή κρίσης είναι η διαφημιστική δαπάνη. Οπότε, μειώθηκε η πίτα προς μοιρασιά.
Αλλά, επιπλέον, τα τελευταία 10-15 χρόνια με ευθύνη όλων μας, αν θέλετε, είχαμε και μια φούσκα στο χώρο των Μέσων Ενημέρωσης. Επέζησαν Μέσα λαθρόβια, Μέσα που δεν είχαν τα μέσα, ούτε τις προϋποθέσεις για να επιβιώσουν. Αλλά, χάρη στο φαινόμενο που βαφτίσαμε διαπλοκή μπόρεσαν και επιβίωσαν και όχι μόνο επιβίωσαν, αλλά και στέρησαν από τις υγιείς εκδοτικές προσπάθειες, τις συνθήκες εκείνες που θα τους επέτρεπαν σήμερα να μην αντιμετωπίζουν προβλήματα. Δυστυχώς, ερχόμαστε σε μια φάση βίαιου εξορθολογισμού και εδώ πέρα πρέπει όλοι μαζί να δουλέψουμε. Και έχουμε όλοι δουλειά.
Θα συμφωνήσω με πολλές παρατηρήσεις των εκπροσώπων της ΕΣΗΕΑ και της ΠΟΕΣΥ, αλλά έχουμε και όλοι την ευθύνη μας. Όταν άρχισα τη δημοσιογραφία, η δεοντολογία ήταν λέξη με ουσία.
Στα πρώτα μου άρθρα, με ρωτούσαν αν έχω διασταυρώσει την είδηση. Χρειαζόντουσαν τουλάχιστον δύο διασταυρώσεις για να δημοσιευθεί κάτι. Και τώρα έχουμε φαινόμενα όπου εκτοξεύεται λάσπη ή γράφεται κάτι, οτιδήποτε- μην το χαρακτηρίσουμε λάσπη- χωρίς το στοιχειώδες που επιβάλλει η δεοντολογία “ρωτήστε τον θιγόμενο, έχει αυτός άποψη;”
Ο πρόεδρος της Βουλής είναι εδώ και το έχει γευτεί από πρώτο χέρι. Λοιπόν, πρέπει όλοι μαζί, γιατί το σύνθημα που πιστεύω μας βασανίζει όλους μας, που το βλέπουμε γραμμένο στους δρόμους «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι» εμένα προσωπικά με πλήγωσε πολύ. Πρέπει να ξανακερδίσουμε και εμείς την αξιοπιστία μας και πρέπει να εφαρμόζεται η δεοντολογία και στα μέλη μας. Υπάρχουν πολλές αλλαγές που πρέπει να γίνουν. Υπάρχει μία βάση στην ψηφιακή εποχή. Έχω ήδη μιλήσει με την ΠΟΕΣΥ και την ΕΣΗΕΑ, θέλω να συνεργαστούμε, μπορούμε να κάνουμε πράγματα. Η ψηφιακή μετάβαση μπορεί να βοηθήσει στη δημιουργία θέσεων εργασίας.
Εδώ μια μικρή παρατήρηση: Νομίζω, αγαπητέ φίλε Πάνο, στα επόμενα βραβεία πρέπει να υπάρχει βραβείο και για τη διαδικτυακή δημοσιογραφία. Είναι το πιο δυναμικό κομμάτι, είναι αυτό που εξελίσσεται, είναι εκεί που θα δούμε στο μέλλον και ειδικά με την αξιοποίηση του ψηφιακού μερίσματος, μπορούμε να δώσουμε και άλλα Μέσα.
Εκεί μπορούν να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και τα έντυπα θα πρέπει να ανταποκριθούν, πιθανότατα κατά το διεθνές πρότυπο, σε συνέργια με ηλεκτρονικά Μέσα. Εμείς είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε και ειλικρινά ξέρετε πολύ καλά, παιδί της πιάτσας είμαι, αλλά βλέπω και την ευθύνη απέναντι σε όλη την κοινωνία και πρέπει να μοιραζόμαστε σωστά. Χαίρομαι πάρα πολύ, που στη σημερινή εκδήλωση σε μία εποχή που χρειάζεται υγιή πρότυπα, βραβεύονται συνάδελφοι που πραγματικά αξίζουν τον κόπο και σήμερα συνειδητοποίησα ότι το όνειρό μου όταν ξεκίναγα τη δημοσιογραφία, ήταν κάποια μέρα να πάρω και εγώ ένα βραβείο του ιδρύματος. Απ’ ό,τι φαίνεται δεν πρόλαβα αλλά δεν πειράζει, πέρασα αλλού.
Χρειαζόμαστε υγιή πρότυπα. Θέλω να συγχαρώ όλους τους συναδέλφους δημοσιογράφους. Για την τιμώμενη προσωπικότητα δεν έχω τίποτα παραπάνω να προσθέσω και εγώ για την προσφορά σας κυρία Βαρδινογιάννη, είναι πραγματικά πολύ σημαντικό, όχι μόνο το ότι δίνετε, αλλά και το μήνυμα που περνάτε.
Σας ευχαριστώ πολύ, ευχαριστώ όλους σας που είστε εδώ πέρα. Kαι προσπαθούμε όλοι μαζί να περάσουμε αυτή την κρίση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και γιατί όχι να διορθώσουμε μερικά κακώς κείμενα που μας ταλανίζουν ακόμα περισσότερο σήμερα.